Wilhelmus Anthonius Maria (Wim) Harzing is geboren te Rijsenburg op 4 oktober 1898. Harzing is een zoon van Anthonius Johannes Wilhelmus Harzing, architect en aannemer, en Jozephina Johanna Hendrika Schols. Zijn ouders sturen hem naar de HBS in Utrecht. Hij maakt de school echter niet af en vertrekt rond 1915 naar Amsterdam, waar hij een opleiding gaat volgen aan de Kunstnijverheidsschool Quellinus. Na zijn eindexamen in 1920 studeert hij tussen 1920 en 1922 aan de Académie des Beaux-Arts te Brussel. In 1922 vestigt Harzing zich op 24-jarige leeftijd als zelfstandig kunstenaar in zijn geboorteplaats. Zijn eerste opdracht is een ontwerp voor een Heilig Hartbeeld voor de Utrechtse firma Weduwe van Rossum. Dit ontwerp is later in diverse formaten uitgevoerd. Zijn Christusfiguur wijst met diens linkerhand naar het Heilig Hart op de borst, terwijl de opgeheven rechterhand, met breed afhangende mouw, naar de hemel wijst. Harzing werkt vooral in opdracht van de Rooms-katholieke Kerk en maakt grote en kleine heiligenbeelden. Zijn eerste grote opdracht is een Heilig Hartbeeld voor de Laurentiuskerk in Voorschoten (1924). Voor dezelfde kerk ontwerpt hij tien jaar later het altaar, een muurmozaïek en lichtramen (1934). Ook voor Leeuwarden maakt hij een Christusbeeld (1935). Hij worst uitgenodigd voor deelname aan de Wereldtentoonstelling van 1937 in Parijs. Naast beelden maakt Harzing religieus aardewerk en glaswerk, dat wordt uitgevoerd door firma's als Goedewaagen Gouda, Russel-Tiglia Tegelen en de Glasfabriek Leerdam. Harzing is beeldhouwer, keramist, edelsmid en ontwerper. Hij overlijdt te Zeist op 22 juli 1978 (tekst: www.wikiwand.com).
Afbeeldingen: Wandplastiek Zacharius de Korte te Alphen aan de Rijn; Sculptuur Sport bij het Constantinum te Amersfoort; Wijwaterkruik, uitvoering Goedewaagen, Gouda, ca. 1930 (bron Botterweg Auctions Amsterdam); publicatie.
Bibliografie:
Donkers, Geert, 'Wim Harzing, een veelzijdig kunstenaar' in: Nobel Magazine 2005, nr. 4, jrg. 1.
Wilhelmus Anthonius Maria (Wim) Harzing is geboren te Rijsenburg op 4 oktober 1898. Harzing is een zoon van Anthonius Johannes Wilhelmus Harzing, architect en aannemer, en Jozephina Johanna Hendrika Schols. Zijn ouders sturen hem naar de HBS in Utrecht. Hij maakt de school echter niet af en vertrekt rond 1915 naar Amsterdam, waar hij een opleiding gaat volgen aan de Kunstnijverheidsschool Quellinus. Na zijn eindexamen in 1920 studeert hij tussen 1920 en 1922 aan de Académie des Beaux-Arts te Brussel. In 1922 vestigt Harzing zich op 24-jarige leeftijd als zelfstandig kunstenaar in zijn geboorteplaats. Zijn eerste opdracht is een ontwerp voor een Heilig Hartbeeld voor de Utrechtse firma Weduwe van Rossum. Dit ontwerp is later in diverse formaten uitgevoerd. Zijn Christusfiguur wijst met diens linkerhand naar het Heilig Hart op de borst, terwijl de opgeheven rechterhand, met breed afhangende mouw, naar de hemel wijst. Harzing werkt vooral in opdracht van de Rooms-katholieke Kerk en maakt grote en kleine heiligenbeelden. Zijn eerste grote opdracht is een Heilig Hartbeeld voor de Laurentiuskerk in Voorschoten (1924). Voor dezelfde kerk ontwerpt hij tien jaar later het altaar, een muurmozaïek en lichtramen (1934). Ook voor Leeuwarden maakt hij een Christusbeeld (1935). Hij worst uitgenodigd voor deelname aan de Wereldtentoonstelling van 1937 in Parijs. Naast beelden maakt Harzing religieus aardewerk en glaswerk, dat wordt uitgevoerd door firma's als Goedewaagen Gouda, Russel-Tiglia Tegelen en de Glasfabriek Leerdam. Harzing is beeldhouwer, keramist, edelsmid en ontwerper. Hij overlijdt te Zeist op 22 juli 1978 (tekst: www.wikiwand.com).
Afbeeldingen: Wandplastiek Zacharius de Korte te Alphen aan de Rijn; Sculptuur Sport bij het Constantinum te Amersfoort; Wijwaterkruik, uitvoering Goedewaagen, Gouda, ca. 1930 (bron Botterweg Auctions Amsterdam); publicatie.